O ağlarsa bende ağlarım!

Hafta sonumu büyük paşayla geçirdim.

Gezdik, pasta yaptık, oyunlar oynadık, alışveriş yaptık, birlikte uyuduk...

Mete'ye ayakkabı almak için alışveriş merkezine gittik. Tam ayakkabı mağazasına girmişken kıvranmaya başladı. Annemin "Mete tuvaletin mi var?" diye sormasıyla orada elim ayağım boşaldı diyebilirim :). Çünkü tuvalet bulunduğumuz mağazanın tam zıttı yerdeydi. "Nasıl olacak, yetişir miyiz, altına yapmaz dimi?" diye düşünürken Mete'nin sesiyle kendime geldim. Mete gözüme masum masum bakıyordu ve bir yandan da " Tice bişim va bişim" diyordu. Ve daha fazla vakit kaybetmemek adına kucağıma aldığım gibi maratona başladık. Ben bi yerlerimi yırtıyordum koşarken o ise bunu bir oyun gibi görüp gülüyordu. :) Ve başardık bir damla kaçırmadan tuvalete yetiştik... Zafer bizim :)

Annesinin dün gelmesi ile işler biraz değişecek gibi olsa da teyzeye sığınmaktan vazgeçmedi. Anneden azarı işitince "ticeeeeee" diye boynuma koştu. Hatta bir ara banyoda yakaladı diyebilirim. Kapımda ağladı en son aldım yanıma. Sarıldı boynuma iç çeke çeke ağladı. Bende dayanamayıp onunla ağladım. Oturduk birlikte ağladık paşamla. Onun o tek damla göz yaşını görünce sanki içimden bir parça kopuyor. O hiç ağlamasın ben ağlarım onun yerine.:) 

Çok Seviliyorsun Mete Paşa. :*