Küçük Bey yerinde oturmayı sevmeyen bir çocuk.
Daha 11 aylık olmasına rağmen biz Emre Paşayı sağdan soldan çıkartırız.
Bütün çekmeceler, dolaplar hepsini tek tek dökmeye etrafı dağıtmaya bayılır. Ee tabi bizde toplamaktan bıkıyoruz. Hele buzdolabını açıp önünde oturması ayrı tartışılır. Buzdolabımızın buzluğu alt kısımda olduğu için orayı rahatlıkla açabiliyor. Deli çocuk dolabın kapağını açıp önünde oturuyor. Emre'nin orada oturduğunu fark ettiğimizde kardan adam olmasına ramak kalmış oluyor diyebilirim:D
Mete'de Emre'nin aksine çok uslu bir bebekti. Asla çekmeceleri, dolapları açmaz hiç bir yeri dökmezdi. Tek kötü alışkanlığı çamaşır makinesini çalıştırıp kapatmaktı. Bunun yüzünden annemden poposuna çok terlik yemiştir :)
Dün işten çıkıp eve gittiğimde evde bir sessizlik vardı. Emre paşa uyuyormuş. Mete'de annesi ve babasıyla alışveriş merkezine gitmiş. Tam ortamın sessizliğinden huzur alıyorken ağlama sesiyle sarsıldım. Emre uyandı eyvah... Yanına gittim nazlı sıpa gelmedi kucağıma kaçtı. Utanıp kafasını deve kuşu gibi iki bacağının arasına sıkıştırdı :) Aldım kucağıma doğru anneannenin yanına. Annem o sıra bulaşık makinesi diziyordu tabii Emre durur mu hemen saldırdı makineye ve anneme köstek olmaya başladı. Bende bu fırsattan istifade ortamdan sessizce uzaklaştım. Mutfaktan sesler kesilmedi tabi. Annem bağırıp duruyordu... Emre yapma, Emre dur, Emreeee, Emreee, Emree.... :)
Emre Paşa İyi Ki Varsın... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder