23 Ocak 2018

52/2: Evim, yuvam dediğiniz yer hakkında yazın...


Benim için öncelik yeğenlerimin mutluluğu.
Onlar mutlu, huzurluysa bende mutlu ve huzurluyum.
Onların evi bizimde evimiz :)


Ben 7 yaşındayken 4 seneye yakın Almanya'da yaşadım.
Bir sabah kapı çaldı annem kapıyı açtı.
Kapıdan bir ses yükseldi "kızlar kalkın eviniz geldi" diye.
Kardeşimle yataktan fırlayıp kapıya doğru gittik. Gelen annemin arkadaşıydı ve bize kocaman kartondan ev almıştı. O kadar çok sevinmiştik ki kardeşimle. Her şeyimizi evimizin içinde yapar olmuştuk. Sonra bazı sebeplerden dolayı temelli Türkiye'ye dönmemiz gerekiyordu. En büyük üzüntü bizim için o evimizi bırakmaktı.

Karar vermiştim bende yeğenlerim olduğunda onlara kendi ellerimle ev yapacaktım.
İlk deneyimimi üst kat komşumuzun kızlarına yapmıştım.
Vee ikinci evi kendi yeğenlerime yaptım. Ev devasa bir şey oldu. İçine ben, annem, kardeşim, babam, Emre ve Mete olmak üzere bayaa kişi sığdı :) 
Mete'nin mutluluğu gözlerinden okunuyordu.


Ve o da bizim gibi her şeyini evin içinde yapmaya başlamıştı. 
Hastalandığında bile içinde uyuya kaldığını aşağıdaki fotoğrafta göreceksiniz. 






Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Search